Hai pouco máis de dous anos coñeciamos a través de Xornal de Lemos a Julio Ferrín, un quirogués da Ribeira que vivía en Arteixo e estaba a recuperar o seu soño de ser cantante.

Tamén contabamos daquela que Julio non podía pasar moito tempo sen achegarse á súa “terriña” porque, segundo dicía: “primeiro porque a miña familia e amigos seguen aí, e segundo porque necesito vir a ‘desintoxicarme’ da vertixe estresante do día a día do traballo, da cidade, as présas…”. E mirade como son as cousas que agora contactamos de novo con Ferrín pero para falar con el do retorno, da volta ás súas orixes para emprender e buscar unha nova vida aquí xunto coa súa dona e os seus fillos.

De Arteixo a Quiroga. Cando decides volver ao teu concello de orixe?

A pandemia fixo cambiar a forma de ver o mundo a moita xente, e unha das cousas que máis se valora en tempos de confinamento é a liberdade que che proporciona o rural, porque non tes que estar encerrado nun piso e podes desfrutar do aire puro. No meu caso uniuse iso e máis os problemas de saúde de miña nai para retornar a Quiroga e escapar da vertixinosa vida na cidade.

“A pandemia fixo cambiar a forma de ver o mundo a moita xente”

Unha decisión tomada en familia…

Claro, non podía ser de xeito unilateral. Xa había algún tempo que viñamos plantexándonos o feito de volver e poñer en marcha algún proxecto a medio prazo, pero sen dúbida os feitos precipitaron que regresaramos antes.

Que motivacións trouxestes na maleta?

Sobre todo darlles unha mellor calidade de vida tanto ós nosos fillos como á miña nai, pero por suposto viñemos motivados para emprender unha nova vida na nosa terra ó mesmo tempo que desfrutamos dela.

Emprender unha nova vida e negocios, non é así?

Si, tanto eu como a miña dona tiñamos en mente tamén en comezar proxectos aquí…

Podemos falar tamén de dous emprendedores que volven para apostar polo rural?

Por suposto. A miña muller puxo en marcha unha Casa do Maior para dotar dun servizo que non había no Caurel e que penso que é necesario porque os nosos maiores tamén necesitan motivacións novas, que se poidan sentir útiles, estimular a súa mente…. E estou convencido que para iso Sandra ten moita man.                                                                                   

E eu…. Pois lánzome ó baleiro para montar unha froitería en Quiroga e de paso dar un empurrón ós produtos da nosa comarca, do Xeoparque. Temos unha riqueza que debemos dar a coñecer, e que mellor que canalizala e reunila nun lugar. Desde o meu punto de vista, agora mesmo, o rural ten moito futuro, pero temos que apostar por el.

“Pois lánzome ó baleiro para montar unha froitería en Quiroga e de paso dar un empurrón ós produtos da nosa comarca, do Xeoparque”

Que nos podes contar da túa tenda, que imos atopar en ‘As 3 en cunca’?

Como digo, tentarei reunir os produtos da nosa comarca para promocionala; haberá mel, aceite, viño, derivados da castaña… E apostarei, na medida que me poidan surtir, polos nosos agricultores, silvicultores… Ademais imos traer calidade e frescura na froita e na verdura que collamos ós nosos provedores. Teremos leite fresco, iogures, manteigas, queixo… produtos lácteos feitos ao xeito artesanal; especias de primeira calidade, froitos secos, legumes, froita exótica…. En fin, moitas cousiñas.

Algo máis que un ultramarinos de toda a vida…

Non quero que se pense que é un ultramarinos á antiga usanza, senón que máis ben unha froitería avanzada onde se reúne o mellor da nosa terra e que leva a calidade por bandeira. Por suposto, se o cliente quere que lle bote unha peciña de música ademais de froita, bótolla de balde… En qué ultramarinos fan iso, eh? (ri).

“Por suposto, se o cliente quere que lle bote unha peciña de música ademais de froita, bótolla de balde…”

Agora que sacas o tema musical, que novidades hai na túa carreira artística?

Gravei un disco. Tiña ganas de ver como soaba en estudio e ter esa experiencia, pero tamén quería axudar aos demais. Ver xente que na pandemia tiña que recorrer a comedores sociais sensibilizoume, co cal decidín que o 20% do recadado coa venda dos discos sexa doado ó Banco de Alimentos.

Que destacas deste traballo discográfico?

Todo (ri). Os oito temas… pero podo dicirche que hai dúas adaptacións ao galego de temas míticos dos cantantes Frank Sinatra e Tom Jones, un tributo á miña muller Sandra e á miña familia polo apoio que sempre me deron, e o “Monólogo do vello traballador” de ‘Os Tamara’, unha homenaxe aos traballadores do sector da pizarra que foron o sustento de tantas familias na zona.

“… o ‘Monólogo do vello traballador’ de ‘Os Tamara’, unha homenaxe aos traballadores do sector da pizarra que foron o sustento de tantas familias na zona”

Volvendo a “As 3 en cunca”, cando será a inauguración? Algo especial para ese día?

Se non hai outra pandemia polo medio, ou un cataclismo, ou como din os vellos, “se Dios nos deixa”, será o 26 de marzo ás 18:00 horas. Tomaremos uns pinchos que prepararemos encantados para quen se queira achegar a coñecernos, iso si, non podemos alongar moito os fastos, porque ó día seguinte é feira en Quiroga e hai que madrugar (ri). Así que alí nos vemos!