Tras moitos estudos históricos realizados, considérase que o monxe Andrés Prado puido ser o artífice da orixe da lenda “La Corona de Fuego“, historia a raíz da cal naceu o que na actualidade é a tradicional celebración de San Blas en Monforte.

Estudosos da materia consideran que o abade de San Vicente do Pino, Andrés Prado, no século XIV foi asasinado polo II Conde de Lemos. Así o amosan as escrituras atopadas de fray Mancio “dicen murió como mártir por defender las cosas del monasterio. Púsole el conde un casquete de hierro ardiendo. Está enterrado en la iglesia de la Regoa anexa al monacal en un sepulcro de piedra labrada de su estatura y con el casquete de hierro en la cabeza. Está su sepultura en medio de la iglesia levantando de la tierra y es fama que los enfermos de oídos que pasaban por debajo del sepulcro, sanaban”. 

A fama de curación das doenzas de oídos que lle profesaban os monfortinos ó abade dende o século XVI chegouse a fusionar, co paso dos anos, coa historia de San Blas. Todo isto, e tras varias maniobras exercidas por parte dos Condes de Lemos e o bispado de Lugo, levou ó esquecemento do monxe benedictino pero non á tradición de San Blas, coa súa cofradía que se remonta ó referido século.

Este escrito da época foi a orixe da tradicional crenza de que San Blas é o santo milagreiro da gorxa e os oídos. Xa no ano 1796, o bispo de Lugo ordenou quitar este sepulcro do seu lugar orixinario pero, en cambio, a sepultura acabou aparecendo nas obras do ano 1931 na actual Praza de España, lugar orixinario da Igrexia da Regoa.

Na actualidade, dita estatua do abade Andrés Prado está no museo provincial de Lugo, onde se poden observar as marcas que ten na cabeza como consecuencia da retirada do casquete,  aínda que é propiedade do Concello de Monforte, unha peza moi relevante na historia da cidade.