Cristina Ouro chegou a Chantada cando contaba cun ano de vida, e fíxoo a raíz dun traslado laboral do seu pai. Os seus proxenitores vivían en Barcelona e tiveron que facer as maletas para instalarse nesta localidade coa que nada tiñan que ver. En calquera caso, Cristina dinos que ela é chantadina e está moi orgullosa da súa vila.
Falando da orixe das afeccións que referimos, a nosa entrevistada lembra que con dez anos apuntouse a clases de pintura na Casa da Xuventude de Chantada. E un mestre que tivo, José Pérez Aláez, animouna a facer a carreira de Belas Artes. Lembra tamén que no instituto gañou algún concurso para facer a portada da revista ‘O Tinteiro’.
Cristina recoñece a súa querenza polo debuxo pero déixanos claro que a súa ilusión era ser mestre. “Dende o instituto tiña claro que quería ser profe de plástica, con catorce anos”, afirma.
Anos despois, e quizais tendo presente o consello de José Pérez Aláez, pasou as probas de acceso e matriculouse na carreira de Belas Artes en Pontevedra. Rematada esta, fixo xa o CAP en Lugo e a partir deste momento está a facer substitucións como profesora de plástica e opositando para algún día ter praza fixa.
Ante esta incerteza decidiu anos atrás, e xunto co seu compañeiro, montar unha academia de debuxo e pintura en Chantada: o coñecido “Espazo C”. Impartían formación en artes plásticas a pequenos e adultos, aínda que sempre houbo máis alumnado miúdo. O caso é que en marzo deste 2021 decidiron pechar. A Covid fixo imposible a súa continuidade.
Unha mágoa darse estas circunstancias que levaron ao peche porque segundo nos di Cristina con certa tristura “coa academia estaba moi a gusto, para min era perfecto… poder dar clases e debuxar cando me apetecía”.
CRISTINA OURO ILUSTRADORA
Aínda que non se promociona nin dá importancia, sabemos da calidade das ilustracións de Cristina por diferentes traballos que lle ten realizado a dinamizadores culturais como por exemplo Anxo Moure e César de Cé Orquestra Pantasma.
Foi precisamente grazas ao chantadino Anxo Moure que coñecemos as ilustracións de Cristina. Debuxos seus danlle vida aos seguintes contos do narrador de Garabelos: “As árbores da paz”, “Contos do Vicentiño”, “O carballo con botas”, “As xacias luviñas” e “O paraugas dameaugas”. “Anxo conta moito comigo, e eu encantada”, di Cristina.
Tamén participou en dous traballos de César, animador musical coñecido como Cé Orquestra Pantasma. Neste caso ilustrou os libriños “Os fíos do querer” e “A voar”.
Respecto doutros encargos, Ouro fálanos dunha colaboración con Clara Terricabras.
O bo facer desta creadora non deixa lugar a dúbidas, mais recoñece que nunca foi máis alá niso de “venderse”; por un lado por non verse nese papel e por outro porque di que non ten tempo para dedicarlle de xeito que compense economicamente. “Debuxo máis por pracer que polo tema económico… non lle vexo futuro”, chega a dicirnos.
REFERENTES E PROXECTOS
Preguntámoslle por ilustradores e ilustradoras que siga especialmente e que lle inspiren e dinos algúns nomes: Miguelanxo Prado, Leandro Lamas, Esther Gili, Anna Llenas e especialmente Hervé Tullet. Pero vai máis alá, tamén nos di que outros referentes seus son todas as nenas e nenos aos que lle deu clase “incluídos Sarela e Roi, que son o mellor referente que calquera debuxante ou pintor pode ter”.
En canto a proxectos de presente e futuro dinos que fixo unha colaboración coa MESA Lemos para ilustrar unha frase feita que será un adhesivo para pediatría e que ten case rematado un traballo coa súa parella. Neste caso trátase dun conto infantil escrito por Xavier Viana e ilustrado por ela. Está practicamente rematado e teñen en mente autoeditalo. Non nos adianta o título nin de que vai esperando darnos a primicia cando se presente oficialmente.
