Segundo Interior Galego Vivo, o proxecto de orzamentos conta con escasos fondos para o rural, “non hai proxectos de calado, non existen liñas transformadoras de cara á integración das axudas europeas para saír dunha estrutura económica cada vez máis dependente e pauperizada.”
Destacan tamén a falta de transparencia anunciando subvencións e investimentos “segundo conveña” e insisten en que o rural non está para “brincadeiras”, co sector primario contra as cordas e as pensións perdendo poder adquisitivo.
Sinalan, entre outros, os seguintes exemplos:
- Nos servizos sociais, o cofinanciamento para SAF e escolas infantís é cativo e obriga a concellos que perden poboación e recursos a achegaren cada vez proporcionalmente maiores recursos.
- Non hai política industrial. No capítulo de infraestruturas a Xunta repite un ano máis a partida para os accesos do Porto Seco coa N-120 (750.000 €), sempre sen executar. Segue sen haber un proxecto integral de desenvolvemento industrial para a zona sur, que debe ir parello á modernización ferroviaria e impulso ao taller de Renfe.
- O Plano de sustentabilidade turística da Ribeira Sacra computa 2.4 millóns de euros, que non chegan a proxectos da mocidade ou investimentos que fixen poboación.
- O ARI da Ribeira Sacra e as liñas de axuda para todas as reserva de biosfera totalizan 6.4 millóns (fundos Next Generation), que se traducirán na práctica en subvencións das que se beneficiarán axentes externos.
- Escasa transparencia no desglose territorializado dos recursos.
- Perdemos médicos e sanitarios e anuncian centros de saúde.
- Non se contempla nada desglosado para a maior parte dos concellos do interior galego como Laza, Xinzo, Manzaneda, Chandrexa de Queixa, Chantada, Samos, Quiroga, Trives, Vilalba, Sober, Carballedo, Monterroso, Navia de Suarna, Saviñao…
Remata IGV o seu comunicado asegurando que o campo precisa unha fiscalidade rural e a reforma do financiamento local (acordos estatais), e tamén unha Xunta “realmente ao servizo das galegas e galegos que viven, manteñen e producen no medio rural. De momento, non temos nen unha cousa nen a outra.”
