Achégome a Meán para coñecer a Juan Rodríguez, un taberneiro con ilusión e ideas que está poñendo en valor a súa cantina rural. O establecemento está na parroquia de Louredo, no Concello do Saviñao, e moi preto da estrada que comunica Escairón con Chantada, á altura da empresa Celega, S.L.
Chego sen problemas coa axuda do navegador e alí está xa esperándome diante da casa. Ensíname a contorna e acto seguido, o típico dun anfitrión galego, convídame a tomar algo. Tomamos unha cervexa e sentamos un pedazo na terraza que ten nun galpón.
Descubro que Juan é un namorado de Galicia pero sobre todo da súa ‘patria pequena’, O Saviñao e Meán, lugar este onde naceu. Conta que tivo oportunidade de marchar fóra onde tiña familia, Barcelona e Suíza por exemplo, pero nunca deu o paso. “Sempre estiven namorado disto. Do sitio e da xente”, confesa.
Juan é un namorado de Galicia pero sobre todo da súa ‘patria pequena’, O Saviñao e Meán, lugar este onde naceu
Tivo unha granxa de vacas durante quince anos , experiencia que lle gustou e da que non se arrepinte, pero cando chegou ‘a cota láctea de Europa’ decidiu deixalo. Isto foi alá polo 2004, ano a partir do cal tivo que buscar traballo como asalariado no que fixera falta, e ata hoxe.
Cóntame cousas curiosas como a súa afección polo fútbol, cando era novo, chegando a xogar no Escairón con xente coñecida do Saviñao como Sarmiento, José Carlos, Suso Picha ou o escritor Xavier Quiroga. E como non, tamén me fala do seu interese pola cociña, unha inquedanza que foi xermolando grazas á súa madriña, Elisa Edita –da que aprendeu moito facéndolle de pinche nos fogóns–, e grazas tamén a un gran amigo, Pepe Barxa. Este último, ademais de ser un gran escultor, seica é moi bo cociñeiro.
Tendo xa unhas bases culinarias, Juan coñeceu hai dezasete anos a Eugenia, unha rapaza venezolana que traballaba en Escairón e que hoxe é un puntal moi importante na cociña da Cantina de Meán. Ademais de dominar a cociña venezolana ten moi boa man con pratos máis autóctonos, “fai moi ben os callos… e unha venezolana facendo callos non é normal”, dime Juan.
Precisamente, unha das iniciativas recentes que tiveron foi organizar unha comida temática. Un sábado ofreceron pratos típicos de Venezuela sendo a convocatoria todo un éxito. Ademais de clientes de aquí, tiveron moita xente orixinaria de Venezuela e Cuba.
A Cantina de Meán está nunha casa grande na que, ademais de vivir a familia de Juan, hai un espazo amplo onde poñer mesas para atender comidas por encargo as fins de semana. Segundo nos conta o anfitrión, a idea de facer a cantina na casa xurdiulle no ano 2014 pero non foi ata o 2017 cando o proxecto se fixo realidade. Comezou ofrecendo cafés, bebidas e algún pincho pero pouco a pouco a clientela foino animando para que fixera algo máis. “Sabían que cociñaba e querían que fixera tamén comidas”, di Juan.
Segundo nos conta o anfitrión, a idea de facer a cantina na casa xurdiulle no ano 2014 pero non foi ata o 2017 cando o proxecto se fixo realidade
E así foi, co tempo animouse a ofrecer comidas por encargo só para as fins de semana e ata hoxe. Durante o inverno ten pouca actividade pero agora no verán está a cousa moi animada. Empezou en xuño e polo de agora estalle indo a cousa moi ben, máis se cabe coas actuacións en directo que programa os sábados pola noite para acompañar ás ceas.
A estratexia de Juan é sinxela, “durante a semana planifico e vou tomando nota de encargos para cubrir a fin de semana”. Entre os encargos hai ‘grandes clásicos’ –ao forno ou á brasa– que teñen moita saída: codillo, polos da casa, churrasco, solomillo á Ribeira Sacra, años, costela e incluso paellas. Queda claro que o forte son as carnes. O peixe non o traballa e para clientes vexetarianos dime que algo hai, que a súa compañeira fai tortillas e empanadillas de verduras moi boas.
CONCERTOS E OUTROS PROXECTOS
Juan empezou en xuño coa idea de facer música en directo como un extra para atraer a xente e probou con sesión vermú de domingo pero ao final centrouse en organizar actuacións os sábados noite.
O 26 de xuño foi a primeira, que acompañou a unha gran sardiñada, e foi todo un éxito. Dende aquela cada sábado trae a algún grupo, a unha hora prudencial –sobre as 20-21:00 h.– e con estilos de música moi variados que encaixan no perfil de clientes que ten para as ceas: jazz, cumbias, boleros, tangos, etc.
Como proxectos de futuro, este cantineiro rural de Meán dinos que aproveitando que o Camiño de Inverno de Santiago pasa a uns 800 metros, e que o albergue de Diamondi que abrirá en breve está a dous quilómetros, a idea é abrir as portas entre semana para ser un punto de parada de peregrinos.
