Da plantilla indefinida que había no Concello de Chantada para cubrir o SAF xa hai dúas empregadas menos. A empresa á que o concello lle adxudicou a xestión do servizo, Samaín Servicios (filial do Grupo Clece), despediu, en plena pandemia a dúas das traballadoras alegando baixo rendemento. Segundo refire a CIG, e unha das traballadoras coa que falamos, estaban as dúas en situación de baixa por Incapacidade Temporal.

O colectivo de traballadoras mantiveron unha folga e desenvolveron múltiples mobilizacións  para rexeitar o proceso de privatización do SAF, que o concello fixo efectivo no pasado mes de setembro. Este proceso foi unha sucesión de despropósitos até o punto de que a subrogación do persoal fíxose sen ningún tipo de garantía nin para as traballadoras nin para a prestación do servizo. Segundo nos comenta esta traballadora, hai presuntas irregularidades no convenio que están xa denunciadas.

De feito, a CIG presentou dous conflitos colectivos, un contra a empresa por non respectar as condicións laborais e salariais que tiñan as traballadoras previamente, e outro contra o Concello de Chantada ao entender que a privatización foi do persoal, non do servizo.

Cónstanos que moitas das traballadoras están solidarizándose coas compañeiras despedidas e unha destas, Ángeles, fixo pública esta carta dirixida aos responsables da empresa que xestiona o Servizo de Atención no Fogar.

A CARTA

Ola, vouvos contar unha historia, a miña:

Levo 15 anos da miña vida dedicándome a profesión máis gratificante que poida haber, o coidado dos nosos maiores. Pero tamén é a máis menosprezada, ignorada e ninguneada.

Os últimos 10 anos paseinos traballando para o Concello de Chantada. Os primeiros anos foron bastante bos, pero nos últimos tempos empezaron a xurdir unha serie de problemas, e segundo eles, todos eran culpa das auxiliares.

Acusóusenos de todo o malo habido e por haber, e “encontraron” a solución: Privatizar o servizo.

Dende o primeiro momento, as traballadoras opuxémonos con todas as armas das que puidemos contar. Fixemos folga, cuns servizos mínimos do 96%, que máis tarde foron condenados xudicialmente, e suspendémola cando apareceu esta praga que estamos a vivir.

Chamóusenos de todo: pancarteras, insolidarias, etc. Nos últimos días tivemos que escoitar acusacións por parte do concello que chegaron a ser incribles e intolerables.

A primeiros de marzo tiven a grata sorpresa de recibir un burofax da nosa “querida” empresa, á que se nos botou de cabeza, comunicándome un despido disciplinario por “baixo rendemento”. Sabedes o bo da historia? Que levo dende o 29 de agosto de baixa e a empresa empezou o 14 de setembro. Alguén me pode dicir como se fai para render estando de baixa?

Dita empresa, Samaín Servizos (Grupo Clece), tamén fixo o mesmo coa miña compañeira Elisabeth un mes antes.

Durante todo o tempo que levo de baixa nin a empresa nin a súa mútua  se puxo en contacto comigo para saber que me pasara ou como estaba.

Levo todo este tempo entre médicos e fisioterapeutas pagados polo meu peto para apurar a miña recuperación.

A día de hoxe, teño un sentimento de rabia e impotencia tan grande…!

Este sentimento increméntase ó ter que dicirlles ós meus “velliños”, que estiveron todo este tempo pendentes de min, que estou, de momento, fóra da empresa.

Quero agradecerlles o seu apoio ás miñas compañeiras do SAF Chantada. Sen elas seria todo máis difícil. Tamén á miña xente e a todas as que se preocuparon por saber como estaba.

Pero, sobre todo, quero darlle as grazas á Plataforma SAF Galiza por brindarnos toda a súa axuda, á miña compañeira e a min, sen coñecernos de nada.

Se fala unha soa, non se nos vai oír, pero se berramos todas xuntas, non lles quedará máis remedio que escoitarnos.

Por iso é tan importante a nosa unión, hoxe tocounos a nós, pero mañá pode ser calquera das que vos dedicades a este traballo.