O Slam III de Bóveda Slam Poetry desenvolveuse o pasado 1 de xullo ás sete da tarde, desta vez nun espazo distinto resultando unha experiencia moi interesante. Se dos dous primeiros combates, no centro sociocultural de Bóveda, resultou algo que non podemos esquecer, en Rubián, no Restaurante Paco, non foi menos o vivido. Unha forma distinta de achegar ao pobo a poesía.

O escenario foi moi ben preparado por Pablo, responsable do local, que aportou o material necesario e a súa experiencia para a montaxe e que traballou nel ata deixalo a punto para que os poetas puidesen compartir os seus versos co público e cos demais slamer, de forma cómoda e nun ambiente moi atractivo.

Antes de encetar a competición, repartimos os taboleiros e os xogos de cartolinas entre algunhas persoas do público, desta vez máis numeroso que nos combates anteriores (botei en falta, eu particularmente, a presenza dalgunha representación do concello que nas outras ocasións si tivemos con nós). Cinco taboleiros e once xogos de cartolinas que se empregaron para puntuar e votar aos competidores. Como sempre, procuramos facer este reparto de forma que non haxa vantaxe para ningún dos participantes no combate, cousa que non sempre é doada e temos, e así o facemos, que confiar na honestidade do público que forma parte do xurado.

Convidaramos a visitar o noso slam aos compañeiros e poetas que forman parte da organización do Slam Poetry Carral e tivemos a sorte de ter con nós a catro persoas da Asociación Eco-cultural Lacrar (AEC-Lacrar) que viñeron a darnos o seu apoio. Tres delas, Inma, Anxo e Damián, agasalláronnos cos seus poemas para empezar o certame, poñendo o ambiente poético a punto.

Despois deles comenzou o Slam o poeta que viña como reserva, Miguel Ángel Peris, e que non competiu desta vez, xa que non faltou ningún poeta dos titulares. Encetouno como slamer de calibración. Recitou un poema e someteuse ao xurado, ao público, que puntuou escribindo nos taboleiros e levantándoos á voz de: Un, dous, tres, Slam! Miguel Ángel ficou anotado, como é norma, como titular para o seguinte Slam.

Coma nos Slam anteriores, gozamos moito das interpretacións dos poetas, que cada vez van máis adiante nas súas execucións e, baixo o meu punto de vista, séntense cada vez máis cómodos enriba do escenario. O slam desenvolveuse nun ambiente agradable e cun público moi participativo e uns poetas que gozaron e fixéronnos gozar con pezas poéticas de moita calidade.

Participaron neste Slam: Joserra, Guímaro, Yolanda Álvarez, León Ferrini, Roberto López, María Mirón e Andrea Micc.

Pasaron á segunda rolda os tres slamer con maiores puntuacións. De maior a menor puntuación: Andrea Micc, Yolanda Álvarez e Roberto López.

Nesta segunda rolda o público escoita e ve a interpretación dos tres slamer e despois, facendo servir as cartolinas, decide cal deles lle gustou máis. O resultado foi o seguinte: Andrea Micc, 9 cartolinas; Roberto López, 1 cartolina; Yolanda Álvarez, 1 cartolina.

Tiñamos a gañadora do Slam III, Andrea Micc, cunha enorme diferenza, pero aínda se tiña que resolver o empate a unha cartolina entre Roberto e Yolanda, para o que se fixo entrar en xogo ao xulgado de emerxencia, composto por tres persoas das que tiñan cartolinas e que votaron de novo a Roberto e máis Yolanda. Resultou así o segundo posto para Roberto López e o terceiro para Yolanda Álvarez.

QUEIXA DUNHA PERSOA QUE ASISTIU DE PÚBLICO AO SLAM

Pero non todo foi bonito neste slam… Ao acabar o evento, unha persoa do público que acompañaba a Yolanda agarrou o micro para queixarse do reparto de cartolinas. Foi algo bastante desagradable, pois insinuaba que a organización tiña algún interese en manipular o resultado do slam. Nada máis lonxe da verdade, a organización do slam non gaña nada con que acade o ouro un ou outro poeta, non é ese o espírito do slam. O espírito do slam non é outro máis que o de achegar a poesía escénica á xente, á veciñanza e ós poetas e promover a participación do público, non só como espectador, senón dun xeito de directa colaboración no desenvolvemento do Slam.

O público é un piar básico para o Slam. As regras inamovibles e principais do slam son: Poemas propios, o poeta recita e o público vota.

Non se trata de vir como público para facer gañar ao teu poeta, senón de vir gozar coa poesía del e a dos demais e votar ou puntuar a actuación de cada un sen ter en conta a súa estatura, o seu sexo, a súa idade, a súa guapura ou a súa amizade ou relación persoal con nós. E o interese dos poetas, aparte de gañar, é o de compartir e dar a coñecer ao público –pero tamén aos outros poetas–, os seus versos, a súa poesía, a súa interpretación, e superarse a si mesmo en cada intervención. A competición, máis que cos demais participantes, é con eles mesmos.

A organización do Bóveda Slam Poetry fai todo isto sen ningún ánimo de lucro e co único interese de dar a coñecer e de promover a actividade cultural no ámbito desta disciplina de poesía escénica. O Slam é máis que unha simple competición, é un xeito de darse a coñecer os poetas, un xeito de aprender e de compartir o aprendido. Iso é o bonito do Slam, os poetas comparten e gozan coas pezas dos outros poetas máis aló, aínda sen restarlle importancia, de quen resulte gañador. Non temos ningún outro interese máis que o de gozar coa poesía, cos poetas, coa xente, co pobo. Inda así, para os vindeiros acontecementos cambiaremos algo a forma de repartir taboleiros e cartolinas para evitar episodios tan desagradables coma os acontecidos.

Eu, que fun o responsábel de achegar esta andrómena a Bóveda, manteño, a pesar de todo, a mesma ilusión que ó principio e, vendo como evoluciona o Slam, vendo aos poetas participar e as gañas de compartir as súas pezas cos demais, manteño o meu propósito de acadar anotar Bóveda Slam Poetry na asociación Poetry Slam España, e manteño así mesmo a ilusión de poder mandar un poeta saído da nosa sede ao campionato nacional. E agardo contaxiar esta ilusión que eu teño aos poetas, e que os poetas participantes no Bóveda Slam Poetry poidan compartir os seus versos cos poetas do Slam Carral e os do Slam Compostela e cos poetas das demais sedes de Slam.

Quero compartir con vós unha fermosa mensaxe que nos quitou, aos organizadores, o mal sabor de boca que nos deixaron estas acusacións. Esta mensaxe mandóunola Andrea Micc, poeta merecedora gañadora do slam III de Bóveda Slam Poetry, e autorizounos a poñela pública.

A MENSAXE DE ANDREA MICC

“Bos días!

Moitas grazas pola experiencia, foi súper bonito e pareceume (ata falando con máis xente despois) que o tedes súper ben organizado. E ademais, que se nota a ilusión. Encantoume, nunca participara nun Slam, e o máis preto a ‘recitar’ en público foi aquel día que lin algo o día que estiven coa Mesa pola Normalización Lingüística.

Moitas grazas de novo, ó final estas cousiñas son (creo) para unir, crear, mover á xente, dar a coñecer, activarnos, coñecernos, enriquecer, cultivar… E é precioso, os premios son o de menos en comparación con todo o que se aporta e ‘se gaña’ simplemente con poder participar, como poeta ou público. É súper bonito e alégrome moito de que exista, oxalá máis coma vós, que sigan a vosa iniciativa!
Agardo vervos de novo nas sucesivas como espectadora! Moitas gracias de novo pola oportunidade de coñecervos.

Unha aperta.  Andrea.”

Este tipo de mensaxes son as que empurran a seguir ilusionados cun proxecto, para min, tan bonito como este. Moitas grazas, Andrea.