Traballadoras dos servizos de axuda no fogar concentráronse este mércores diante das oficinas dalgunhas das principais empresas do sector para amosar o rotundo rexeitamento ao preacordo de convenio colectivo asinado por CCOO e UGT coa patronal e demandar condicións laborais e salariais dignas.
“Precariedade e escaso recoñecemento social marcan o día a día das traballadoras que prestan un labor básico para centos de persoas en toda Galiza como é servizo de axuda no fogar. Un servizo público do que a Xunta de Galiza se desentendeu, traspasando a súa prestación aos concellos, que á súa vez deixan a xestión destes coidados en mans de empresas privadas, máis preocupadas por obter grandes beneficios que por garantir unhas condicións laborais e asistenciais dignas,” sinalan desde a CIG.
Cun convenio sen actualizar dende 2011 e tras as situacións dramáticas vividas durante a pandemia, acusan á patronal de buscar crear unha dobre escala salarial con dúas táboas diferenciadas en función de cando se liciten os contratos.
Isto provocaría, denuncia a secretaria nacional de CIG-Servizos, Transi Fernández, “que ás traballadoras dun concello no que non se vai sacar o novo concurso ata dentro de dous anos, se lles apliquen incrementos salariais do 1% en 2023 e doutro 1% en 2024, mentres que as traballadoras do concello do lado, onde liciten este ano, van ter incrementos do 3,15% en 2023 e do 3,15% en 2024. Unha terá en dous anos unha suba do 2% e a outra dun 6,30%”, explica.
Segundo o sindicato, as traballadoras do SAF levan anos padecendo condicións laborais de absoluta precariedade, cunhas elevadas taxas de parcialidade, sen que se lle respecten os seus dereitos e mesmo subvencionando parte do servizo, “xa que, por exemplo, son elas as que poñen os seus vehículos particulares para trasladarse dun domicilio a outro e na maioría dos casos, malia o medre disparado do custe dos carburantes, teñen conxelado o prezo de compensación polo gasto do combustíbel.”
A secretaria nacional da CIG-Servizos indica que aínda que hai algunha mellora no preacordo, como a redución de xornada, esta aplicaríase a partir de 22,5 horas en 2024 e de menos de 30 horas en 2026. “É dicir, que en xaneiro de 2026 quedaría a xornada en 1695 horas”. Neste senso, Fernández lamenta que se esqueza que as traballadoras do SAF “traballan todas a tempo parcial, mínimo 25 horas” e que isto non está reflectido na xornada laboral semanal. A CIG chama a todas as traballadoras do SAF a participar nas mobilizacións que se convoquen e secundar a folga para amosar o rotundo rexeite a este preacordo e exixir un convenio digno e con dereitos.
