A mostra, que ten como tema central o ferrocarril, está composta por 14 cadros cuxos motivos principais son as estacións e os trens e que tal e como explicou o comisario da exposición, D. Edgar Cloos, é un dos tres temas recurrentes deste autor, xunto co mar, coas súas diferentes presentacións e a paisaxe urbana, que sempre está exenta de figuras humanas.
Na inauguración do pasado 19 de agosto, o Alcalde destacou a importancia de acoller esta exposición en Monforte polo prestixio, recoñecemento e importancia de Xoán Guerreiro pero ademais quixo remarcar que esta é a cidade acertada para esta exposición, pola vinculación de Monforte co tren dende sempre.
“Como explico en moitas ocasións –comentaba José Tomé– Monforte de Lemos foi declarada cidade en 1885 por un decreto real, outorgado polo rei Alfonso XII, en recoñecemento ó seu crecemento e desenvolvemento, especialmente no ámbito ferroviario”.
Este recoñecemento chegoulle á capital da Ribeira Sacra despois de que o monarca inaugurara a liña de ferrocarril entre Madrid e A Coruña, que tiña a Monforte como nodo principal e dende ese momento. O tren definiu dende aquela o desenvolvemento urbano da cidade, moldeando a súa estrutura socioeconómica –que significou unha revolución no transporte e industria–, facilitando o comercio e acelerando o desenvolvemento industrial”.
“O tren, como digo nas palabras que me pediron que escribira para o libreto de exposición, é moito mais cun vehículo ou un transporte, é un símbolo de viaxe, de cambios, de recordos, de despedidas e tamén de descubrimentos, por esta razón, permite ser utilizado polos artistas como significado de emoción, como símbolo de viaxe e como metáfora do paso do tempo tal e como transmite Xoán Guerreiro nas súas 14 obras que se expoñen na casa da cultura”, refería tamén José Tomé.
O AUTOR
Xoán Manuel Guerreiro Vázquez naceu en Xove (Lugo) no ano 1.956. Nos anos 1.992/93/94 obtén a beca de pintura ‘Valdearte’ no Barco de Valdeorras (Ourense) e é seleccionado nos anos 1.991/93/95 na Mostra Unión Fenosa, gañando o primeiro premio de pintura “LUGONOVA 90” e quedando finalista do concurso de ilustración de libros de contos ESPASA-CALPE no ano 1.990.
Participa na I e II MOSTRA DE DEBUXO E GRABADO no Barco de Valdeorras nos anos 1.996/98. Ademais realiza outros traballos de ilustración dos libros ‘A fonde da vida longa’, ‘Tralas portas do rostro’ e ‘Niguén chorou por nós’, premio de teatro Rafael Dieste.
É o autor dos Murais da iglexa de San Bartolomé de Xove (Lugo) e Homenaxe a Luís Seoane tendo realizado ademais os deseños das carátulas dos seguintes discos: ‘Rosas de luz’ (Xocaloma) e ‘Agardando que pase algo’ (Fía Na Roca).
Na traxectoria vital de Xoán Guerreiro, tal e como remarcou o comisario da exposición, Edgar Cloos, é fundamental a súa dona, Rosa, que foi quen de convencer ao artista de deixar o seu traballo en Alúmina para dedicarse plenamente á pintura o que supuxo unha fase fundamental na súa evolución profesional ata chegar ata este momento no que está considerado xunto con Roberto González, Xurxo Martiño e Quintana Martelo, os 4 pintores figurativos galegos mais importantes do panorama artístico da actualidade.
