A vida de Nuria López, atleta de Licín, no Saviñao, é unha historia de superación en todos os sentidos, destacando especialmente polos seus éxitos deportivos acadados dende o 2017, ano no que empezou a competir.
Esta rapaza ten unha discapacidade produto dunha lesión medular que tivo cando contaba con tan só 5 anos. Non pode camiñar, e dende aquela depende dunha cadeira de rodas para desprazarse. Actualmente ten 31 e serve de exemplo para moita xente polo seu carácter, a súa simpatía e o seu afán por superarse día a día.
Cóntanos que se afeccionou ao atletismo alá polo ano 2016 comezando a correr en carreiras populares. “Entereime dunha carreira popular en Aranjuez, participei e quedei segunda”, di. Esta experiencia serviulle para motivarse a seguir e recoñece que a familia e unha moi boa amiga –como unha irmá para ela–, Sandra López, apoiárona sempre para seguir practicando este deporte.
“Entereime dunha carreira popular en Aranjuez, participei e quedei segunda”
“Saia polas tardes a correr pola miña conta, sen adestrador nin nada”, explica esta atleta do Saviñao antes de contarnos como deu un paso máis no deporte e como conseguiu ter unha adestradora.
O 2017 é o ano no que empeza a correr en cadeira de rodas de forma oficial. Un pouco antes, e tras varios intentos por facerse cos servizos dun adestrador ou adestradora, chega a Isabel Hurtado, a súa adestradora actual. “Eu quería correr e non tiña por onde empezar”, di Nuria referíndose a que quería ir en serio nisto pero necesitaba axuda, alguén que a orientara. Ao final, e non sen traballo –adestradores/as formados para atletas con cadeira de rodas non hai moitos/as– acadou o que buscaba. “Cheguei a ela por un contacto e levamos xuntas dende o 2016”.
Isabel Hurtado vive en Barcelona co cal preguntámoslle a Nuria como fan para adestrar e seguir a evolución do seu traballo. “Temos algunhas fins de semana de concentración nas que nos vemos, tamén por teléfono e videoconferencia…”, sinala ao tempo que engade “é máis doado do que parece levalo así, coñecida a técnica hai que traballar outras cousas”.
ÉXITOS DEPORTIVOS
Tendo en conta que esta rapaza empezou a competir no ano 2017 comprobamos que ten un palmarés impresionante. Ten no seu haber xa 27 campionatos de España nas probas de 100, 200 e 400 metros, 8 records de España e varios pódiums en copas do mundo.
Refire tamén ter alcanzado a marca mínima para o mundial anterior e nas Olimpíadas de Tokio foi ‘preseleccionada’. “Choveume en todas as probas e non cheguei á mínima… non estaba para ser”, dinos sen presenza algunha de resignación nas súas palabras.
Ten no seu haber xa 27 campionatos de España nas probas de 100, 200 e 400 metros, 8 records de España e varios pódiums en copas do mundo.
A todo isto, cómpre sinalar que o seu club é a “Escola Atlético Lucense” e que segundo ela, nin a Federación Galega nin a Federación Española lle financia a maior parte dos gastos que lle supón poder competir. “Nas competicións a nivel nacional a Federación Galega faise cargo do custe para poder competir, pero nas internacionais non teño ningunha axuda, nin para material, nin inscricións, nin estancia, nin viaxes…”, afirma a deportista do Saviñao. A única axuda que menciona é unha da Deputación de Lugo por méritos deportivos.
RETO ACTUAL
O seu vindeiro reto está en ter opción de competir no máximo número de probas posible para chegar á marca mínima e poder ir ao mundial que se celebrará a finais de 2022.
A nivel nacional hai só 4 competicións ano ano, moi poucas probas para ter unha marca mínima. “Ou che saen moi ben ou hai que competir fóra para ter máis opcións de facer a mínima”, dinos Nuria.
Así, pois, e para poder acudir a máis competicións, fóra de España, vai necesitar a axuda de patrocinadores, misión na que se atopa agora. Conta actualmente co apoio económico do Concello do Saviñao, da Clínica de Fisioterapia Nós de Monforte, e dende hai pouco tamén con Radio Monforte.
Se alguén quere axudala e unirse á causa pode contactar con ela nas súas redes sociais ou a través do correo electrónico nurialopezminero@gmail.com
