Cando saímos da casa nesta crise sanitaria pídesenos que sexa por necesidade e mantendo o distanciamento social, usar luvas no caso de que sexa necesario e poñer máscaras nos casos nos que non se pode manter o distanciamento social. As mascarillas apuntan a que van ser protagonistas do proceso de desescalada, cando case todos volvamos a estar na rúa.

O 25 de marzo no Diario de Corentena, cando o medo impregnaba todo e o peor estaba por vir: “Isto é unha locura, é un fracaso de modelo social,” dixéronme á outra banda do teléfono. “Este ten que ser tempo de reflexión sobre o propio capitalismo, sobre a globalización e sobre o modelo de produción e de sistema que temos, onde non somos capaces de producir mascarillas.”

Hoxe, un mes despois, o Xornal de Lemos publicaba entrevista coa empresa de Taboada que antes da chegada do Covid19 a Europa vendía mascarillas a China. Desde Comercial Mida explican que os seus provedores son nacionais e o 80% deles importan de China. Sobre a dependencia do xigante asiático afirma que aínda vai ser maior despois desta crise.

con falta de algo que nos afoga

Non me tiña preocupado polas máscaras porque non había, e nas saídas ao supermercado procuraba manter as distancias. En China, cando comezaron a saír á rúa, todos o fixeron con máscara para non desencadenar un rebrote. E aquí ocurrirá algo parecido, e a semana pasada encarguei máscaras na farmacia. Recollinas o venres e mañá o concello de Monforte comeza o reparto a domicilio das máscaras entre a veciñanza empadroada.

O caso é que onte pola mañá ía saír mercar e quixen ir de estrea coa máscara, a que teoricamente protéxete a ti e aos demais de ti; 9 euros, creo que foron. Púxena na casa antes de saír para ver que pinta tiña. Despois dun minuto tiven que sacala, pódese respirar, pero eu afogo. Confinados na casa faltouvos o aire? A min non, e coa mascarilla si.

Saín á rúa, con ela no peto da cazadora para poñela antes de entrar ao super e mentres tanto poder respirar. Cando ía chegando e pensei en poñer a máscara, revolvéuseme o estómago e optei por non usala. De repente non fun capaz de entrar nin sen máscara e volvín para a casa sen mercar. Onte pola tarde volvina poñer e xa non me impresionou tanto, pero asfixia esa incapacidade de respirar aire puro e ese respirarte a ti mesmo mentres se che abafan as gafas, co olor a hospital de fondo.

Claustrofobia?… e penso nos profesionais que as teñen que utilizar constantemente e en como as teremos que utilizar a partir de agora cando esteamos con xente. Esas mascarillas que asfixian porque chegan dun mercado globalizado que só responde a intereses económicos. E teremos falta de algo que nos afoga, pero que axuda a controlar o virus.

segue o Diario, agora os martes, xoves e domingos

O 16 de marzo Xornal da Mariña, Xornal de Lugo e Xornal de Lemos iniciamos este Diario de Corentena. Os corenta días xa pasaron e hoxe os nenos comezaron a saír á rúa e a partir do día 2 maio, se todo segue estable, deixarannos saír a pasear e facer deporte, espero que sen mascarilla.

Pouco a pouco irase facendo a desescalada e nos xornais seguiremos acompañándovos co Diario, publicacións que agora se farán os martes, xoves e domingos.